Ibisbrug Rotterdam 2013 (IGWR)

Om het langzaam verkeer op de punt van het Rotterdamse Wijnhaveneiland te ontsluiten is een tweede beweegbare (ophaal)brug geplaatst, als ‘broertje’ van klapbrug de ‘Punt’. In de volksmond heet de nieuwkomer de ‘Ibis’ vanwege de gelijkenis met de snavel van de gelijknamige vogel.
De overeenkomst tussen beide bruggen is de kleur en de hoofddraagconstructie. Beide brugdekken zijn opgebouwd uit dubbel gekromde buisliggers met daartussen een orthotroop brugdek. De dubbele kromming in de buizen heeft, behalve een constructieve functie, ook een architectonische rol: Door de buisliggers bovendeks te plaatsen blijft de doorvaarthoogte maximaal (2,7 m+ NAP).

De hameipoort, de balans, priemen en hangstangen zijn bij deze brug in één vloeiende lijn ontworpen. De brug heeft een lengte van 45 meter verdeeld over twee aanbruggen van circa 12 meter en daartussen een beweegbaar deel van circa 11 meter (doorvaartbreedte). Wat direct opvalt aan de brug is de enkele hameistijl, die in het midden van het brugdek staat. Om de breedte van het wegdek constant te houden verloopt de afstand tussen de gekromde buisliggers van 2,5 meter bij de kades tot 5 meter in het midden waar de hameistaal staat.

Het ontwerp is tot stand gekomen binnen een BIM-omgeving (BouwInformatieModel).