RODE BRUG UTRECHT 2009 (IGWR)

De Rode brug (ook wel Rodebrug, Rode Brug, Roode Brug of Hogelandse Brug) is een brug over de rivier deVecht in Utrecht.

De oude Rode Brug uit 1950 was aan het einde van haar levensduur en is vervangen door een brug met een eigentijds ontwerp. In het ontwerp van de nieuwe brug heeft architect Marja Haring geprobeerd het karakter van de oude brug en zijn omgeving te bewaren. De historische context en de ambities van Utrecht met de stadswijk waren de inspiratie voor het ontwerp van de architect.

De poort en de balans zijn vloeiende bewegingen, waardoor een duidelijke onderlinge relatie ontstaat. De rode kleur, waaraan de brug zijn naam dankt, is gebleven omdat de beide voorgaande bruggen rood waren. De overspanning is in verhouding tot de breedte kort, daarom is gekozen om de landhoofden terugliggend te maken. De voetpaden worden zowel op het val als op de landhoofden ondersteund door consoles. Deze consoles zijn geïntegreerd met de leuning vormgegeven. De brug lijkt op deze manier van oever tot oever te overspannen.

Bij de brug bevindt zich nog een brugwachtershuisje uit 1890 dat een rijksmonument is.

De naam Rode brug werd in de volksmond ook wel gebruikt voor een voormalig nabijgelegen prostitutiegebied langs het Zandpad.